ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΟΥ ΑΔΡΙΑΣ
To αντιτορπιλικό «Αδρίας», πρώην αγγλικό «H.M.S. Border», ήταν αντιτορπιλικό συνοδείας τύπου HUNT III, που παραχωρήθηκε από το Βρετανικό Ναυτικό στις 20/Ιουλίου/1943 στο Newcastle. Το όνομα του το πήρε από τον ιταλικό ποταμό Αδρία, που έδωσε το όνομα του στην Αδριατική, ώστε να τιμηθούν τα κατορθώματα του Ελληνικού Ναυτικού, εναντίον των Ιταλών, στην Αδριατική. Πρώτος Κυβερνήτης ήταν ο Αντιπλοίαρχος Ι. Τούμπας. Έλαβε μέρος στις μάχες της Μεσογείου και βύθισε το γερμανικό υποβρύχιο U 553 και έβλαψε σοβαρά το U 623.
Πήρε μέρος στην μάχη των Δωδεκανήσων. Την νύχτα, στις 22 Οκτωβρίου, ο «Αδρίας» μαζί με το αγγλικό αντιτορπιλικό «Hurworth», σε αποστολή βομβαρδισμού των λιμανιών Καλύμνου και Κω, έπεσε σε νάρκη και αποκόπηκε η πλώρη του, με απώλεια 21 μελών του πληρώματος και 30 τραυματίες. Το «Hurworth», στην προσπάθεια να βοηθήσει τον Αδρία, πέφτει σε νάρκη και βυθίζεται με απώλεια σχεδόν όλου του πληρώματός του, 143 νεκροί και αγνοούμενοι.
Ο «Αδρίας» χωρίς την πλώρη κατόρθωσε να φθάσει στον όρμο του Γκιουμουτσλούκ στην Τουρκία και με μικρές επισκευές κατόρθωσε να αποπλεύσει την 1η Δεκεμβρίου, κυριολεκτικά κάτω από τα μάτια των Γερμανών της Κω και της Ρόδου. Έφθασε στην Αλεξάνδρεια, στις 6 Δεκεμβρίου, σε ένα πανδαιμόνιο χαράς από τα ελληνικά και συμμαχικά πληρώματα
Το πλοίο, μετά την διάσωσή του, παρέμεινε στην Αλεξάνδρεια και με την απελευθέρωση της Ελλάδας επέστρεψε στον Πειραιά μαζί με τα άλλα πλοία του στόλου.
Η επισκευή του όμως, δεν πραγματοποιήθηκε λόγω της λήξεως του πολέμου.
Το όνομά του δόθηκε σε πλοίο της ιδίας κλάσης, που παραλήφθηκε από την Αγγλία, το 1946. Από το 1994, το όνομα «Αδρίας», φέρει φρεγάτα του Πολεμικού μας Ναυτικού
‘Από το βιβλίο του Κωστα Κογιόπουλου-Σελίδες από τη νεότερη Ιστορία της Λέρου’
ΑΠΩΛΕΣΘΕΝΤΕΣ
Εις Αρχικελευστήν ο Κελ Αρμ. Γ. ΓΑΛΑΝΗΣ
Εις Υποκελευστήν Α΄ Μηχ. ο Υποκελ. Β΄ Μηχ Γ. ΚΟΥΡΤΕΣΗΣ
Εις Υποκελευστήν Β΄ ο Δίοπος Πυρ Ν. ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗΣ
Εις Υποκελευστήν Β΄ ο Δίοπος Πυρ Γ. ΕΥΔΑΙΜΩΝ
Εις Υποκελευστήν Β΄ ο Δίοπος Πυρ Ι. ΡΕΝΤΟΥΜΗΣ
Εις Υποκελευστήν Β΄ ο Δίοπος Πυρ Ε. ΤΖΙΩΤΗΣ
Εις Υποκελευστήν Β΄ ο Δίοπος Πυρ Μ. ΓΡΗΓΟΡΑΚΗΣ
Εις Υποκελευστήν Β΄ ο Δίοπος Πυρ Α. ΘΕΟΧΑΡΗΣ
Εις Υποκελευστήν Β΄ ο Δίοπος Πυρ Α. ΠΑΠΑΜΑΚΑΡΙΟΣ
Εις Υποκελευστήν Β΄ ο Δίοπος Πυρ Γ. ΠΑΠΠΟΣ
Εις Υποκελευστήν Β΄ ο Δίοπος Πυρ Α. ΣΑΜΑΡΑΣ
Εις Υποκελευστήν Β΄ ο Δίοπος Πυρ Π. ΠΑΓΟΥΔΗΣ
Εις Υποκελευστήν Β΄ ο Δίοπος Μηχ Β. ΚΡΙΤΣΙΝΗΣ
Εις Υποκελευστήν Β΄ ο Δίοπος Μηχ Α. ΤΣΑΚΑΛΙΔΗΣ
Εις Υποκελευστήν Β΄ ο Δίοπος Νος Σ. ΣΠΥΛΙΟΤΟΠΟΥΛΟΣ
Εις Υποκελευστήν Β΄ ο Δίοπος Εσχ Ι. ΓΚΟΥΤΕΛΙΑΣ
Εις Δίοπον ο Ναύτης Μηχ Ε. ΜΥΚΩΝΟΣ
Εις Δίοπον ο Ναύτης Μηχ Π. ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ
Εις Δίοπον ο Ναύτης Μηχ Ι. ΝΙΣΗΡΙΟΣ
Εις Δίοπον ο Ναύτης Μηχ Θ. ΣΤΟΥΠΑΚΗΣ
Εις Δίοπον ο Ναύτης Κατ Μ. ΜΑΖΑΡΑΚΗΣ
Xαιρετισμός KΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΣΩΤΗΡΙΟΥ,EΠΙΖΩΝΤΟΣ ΤΟΥ Α/Τ ΑΔΡΙΑΣ ,ΑΝΤΙΝΑΥΑΡΧΟΥ ΕΑ,στο 1ο Διεθνές Συνέδριο με θέμα ΠΟΤΕ ΠΙΑ ΠΟΛΕΜΟΣ που έγινε στην Λέρο τον Σεπτέμβριο του 2004.
<<Κυρίες και Κύριοι,
Θα ήθελα να σας απασχολήσω για λίγα μόνο λεπτά, γιατί πιστεύω πως η φλυαρία συχνά υποβαθμίζει την αξία της ουσίας.
Τελευταία ζήσαμε μιά πολύ μεγάλη εθνική επιτυχία, αυτή της διεξεγωγής άψογων Ολυμπιακών Αγώνων στην χώρα μας. Για τούτο πρέπει όλοι μας να είμαστε πολύ υπερήφανοι, αφού έμπρακτα αποδείξαμε σ’ όλο τον πλανήτη – αλλά και στους εαυτούς μας - ότι είμαστε αντάξιοι των προγόνων που γέννησαν αυτούς τους Αγώνες. Μπορεί στην αρχική Ολυμπιακή ιδέα να κυριαρχούσε η έννοια της επίδειξης εθνικής δύναμης – τότε ανάμεσα σε αρχαίες πόλεις-κράτη - αλλά για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας τούτο έπρεπε να επιτευχθεί αναίμακτα. Έτσι, οι αρχαίοι αθλητές ήταν κάτι σαν αντιπροσωπευτικοί πολεμιστές, επιφορτισμένοι με την τεράστια ευθύνη ν’ αντανακλούν με τις επιδόσεις των την ρώμη και την αρετή όλων των μάχιμων ανδρών της πατρίδας των. Στην εποχή μας, αυτός ο κάπως πολεμικός συμβολισμός ίσως να μην έχει χαθεί εντελώς από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, κρίνοντας από τις υπεράνθρωπες προσπάθειες που καταβάλλονται και από την ένταση με την οποία βιώνονται οι εθνικές επιτυχίες ή αποτυχίες στον στίβο της άμιλλας. Έκδηλα λοιπόν εξακολουθούν να ξυπνούν σε όλους τους λαούς ένα βαθύ πνεύμα πατριωτισμού και άν είχαμε ακόμη τείχη, ίσως και σήμερα να γκρεμίζονταν για να τιμηθούν οι Ολυμπιονίκες, όπως συνέβαινε τότε που οι αγώνες αυτοί ήταν μιά αμιγώς Ελληνική υπόθεση.
Βέβαια, δεν είμαστε εδώ για να εορτάσουμε τα επινίκια της Ολυμπιάδας, αλλά για να θυμηθούμε μιά άλλη επίσης πολύ Μεγάλη και δυστυχώς όχι αναίμακτη δοκιμασία, αυτήν της απελευθέρωσης της υπόδουλης Πατρίδας μας. Σ’ εκείνο τον δύσκολο αγώνα, πολλοί «αθλητές» μας διεκρίθησαν με την προσφορά της ίδιας της ζωής των και έτσι – κατ’ εξαίρεσιν - το χρυσό μετάλλειο δεν το δικαιούται μόνο ο πρώτος εξ αυτών, αλλά όλοι εξ ίσου Μπορεί. οι πεσόντες στη μάχη να μην ήταν νικητές με την Ολυμπιακή έννοια, αλλά ήταν αυτοί που μαζί έκοψαν το νήμα της υπέρτατης προσφοράς στην Πατρίδα. Όμως, το πραγματικό έπαθλο για την αυτοθυσία τους δεν έμελλε να το χαρούν ποτέ οι ίδιοι, γιατί ήταν η Ελευθερία που σήμερα όλοι εμείς απολαμβάνουμε ως ένα δεδομένο αγαθό.
Αυτοί λοιπόν είναι οι αθλητές που σήμερα τιμούμε εδώ. Όπου και άν αναπαύονται τα ιερά οστά των, ας τους δούμε με τα μάτια της ψυχής μας νέους καί εύρωστους όπως ήταν τότε, να διέρχονται τα νοητά γκρεμισμένα τείχη της πολιτείας μας, μ’ ένα κότινο εληάς στην κεφαλή και το χρυσό μετάλλειο της τιμής και της αγάπης που τους οφείλουμε να κοσμεί το στήθος των.
Σας ευχαριστώ πολύ...
K . ΣΩΤΗΡΙΟΥ>>
(TO MNHMEΙΟ ΤΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟ Α/Τ ΑΔΡΙΑΣ)
Την ίδια ημέρα που βυθίστηκε το Β. Όλγα έπαθε σοβαρές ζημιές και το H.M.S. Intrepid. Για μεγαλύτερη προστασία το πλοίο με την βοήθεια αγγλικών και ιταλικών σκαφών μεθόρμισε στο ανατολικό άκρο του όρμου σε απόσταση 300 μέτρων από την ακτή. Εκεί το βρήκαν στις 16. 40΄ και το αποτελείωσαν τα γερμανικά αεροπλάνα στις Την επομένη ημέρα στις 02.00΄ βυθίσθηκε και το H.M.S. Intrepid.
Από την καταστροφή του πλοίου σκοτώθηκαν επτά ναύτες και σήμερα οι τάφοι των έξι βρίσκονται στο Αγγλικό νεκροταφείο της Λέρου. Και αγνοούνται οκτώ. Συνολικά απωλέσθηκαν δύο αξιωματικοί και 13 υπαξιωματικοί και ναύτες.
Τάφοι 6 από τους 7 νεκρους του HMS INTREPINT
To HMS INTREPID